Kurt Fenrir, Loki’nin dişi dev Angrboda’dan olma çocuklarından biridir. Gel zaman git zaman, Tanrılar, onun günün birinde kardeşleriyle bir olup dünyanın sonunu getireceğine dair bir kehanet işitirler. Ve bu gelecek, onları korkutmuştur. Harekete geçmeye karar verirler, ve yavru Kurdu yakalarlar. Fakat Kurt ile kimse ilgilenmek istemez, yalnızca “Tanrıların en cesuru ve gözü pek savaşçıların koruyucusu” olduğu söylenen Tyr, kurt ile ilgilenme cesaretini gösterir. Kurt henüz bir yavruyken her şey yolundadır, ama tüm yavrular gibi o da bir gün büyüyecektir. Kurdun büyümeye başladığını fark eden Tanrılar, onu zincire vurmaya karar verirler. Fakat bunu nasıl başaracaklarını bilmiyorlardır.
Önce kurdu kandırmaya çalışırlar, zincire vurulmayı sanki bir güç gösterisiymiş gibi sunup, zincir ne kadar sıkı bağlanırsa onu kırabilmenin getireceği şan şöhretin o kadar büyük olacağını söylerler. Ve eninde sonunda Kurdu zincirlemeye ikna ederler.
Ama işler hiç de tanrıların beklediği gibi gitmez. Kurt ne kadar sıkı bağlanırsa bağlansın, her seferinde zincirini kırmayı başarır.
Başka çareleri kalmadığını düşünen Tanrılar, usta zanaatçılar olan cücelerden yardım istemeye karar verirler. Cücelerden “sinsice dolaşan bir kedinin ayak sesi, bir kadının sakalı, bir dağın kökü, bir ayının çevikliği, bir balığın nefesi ve bir kuşun tükürüğünden oluşan” , yani aslında fiziksel olarak hiç var olmayan veya çok nadir bulunan bu altı öğeyi kullanarak zincir yapmasını isterler. Cüceler zinciri yapmayı kabul ederler ve bu öğeleri kullanıp son derece ince ve bir o kadar da sağlam zinciri Tanrılara teslim ederler.
Tanrılar hiç zaman kaybetmeden Kurdun yanına varırlar. Fakat onun en kalın zincirleri bile nasıl kolayca kırdığını hatırlayarak, bu ince zincirin işe yaramayacağı yönünde içlerinde şüphe uyanır.
Kurt zinciri gördüğünde, bu kadar ince bir zincirin ona hiç şöhret getirmeyeceği ve işin altından bir hile çıkabileceği gerekçesiyle bağlanmayı reddeder. Ama sonra cesaretinden şüphe ederler diye korkan Kurt zincire bağlanmayı bir şartla kabul eder; iyi niyet göstergesi olarak, zincire bağlanacağı sırada Tanrılardan birinin elini ağzına koymasını ister.
Şaşkınlık içinde kalan Tanrılar, bu tehlikeli görevi üstlenmek istemezler. Ama en sonunda Tanrı Tyr, buna razı olur. Böylece Tanrılar Kurdu zincire vurmayı başarırlar. Fakat hileli zincirden kurtulmayı başaramayan Fenrir can havliyle Tyr’ın elini koparır.
“Bunun üzerine hepsi kahkahalara boğuldular; Tyr hariç.”
Tanrılar, zincire vurdukları Fenrir’i götürüp bir kayaya bağlarlar. Bir daha kimseyi ısırmasın diye dişlerinin arasına bir kılıç yerleştirirler. Kayaya bağlana kurt dünyanın sonuna dek (par liggr hann til ragnarøkrs) orada kalacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder